هپاتیت D علائم تشخیص و درمان

هپاتیت D یک آسیب شناسی التهابی کبد است که به دلیل اثر مخرب ویروسی به همین نام – ویروس هپاتیت D بر روی سلول های کبدی رخ می دهد. این یک بیماری مستقل نیست – همیشه در ترکیب با هپاتیت B رخ می دهد و روند پاتولوژیک ایجاد شده را تشدید می کند. توسط آن، خطر عوارض را افزایش می دهد.

نقش مهمی در تشخیص، هوشیاری در مورد احتمال ابتلا به هپاتیت D در افراد مبتلا به هپاتیت B، همراه با مطالعات آزمایشگاهی و ابزاری با کیفیت بالا که امکان تأیید به موقع عفونت را فراهم می کند، ایفا می کند.

آزمایشگاه زیست آزما دارای آزمایشگاه های تشخیصی مجهز به تجهیزات مدرن هستند. متخصصان ما به روش های تحقیق مسلط هستند و در کار خود فقط از معرف های باکیفیت استفاده می کنند. در ترکیب، این عوامل احتمال خطای تشخیصی را کاهش می دهند – آنها به بیمار کمک میکنند تا تشخیص صحیح را در کوتاه ترین زمان ممکن انجام دهد.

جهت انجام آزمایش هپاتیت در منزل کلیک کنید

طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت، حدود 5 درصد از افراد مبتلا به هپاتیت B از هپاتیت D ویروسی رنج می برند که حدود 15 تا 20 میلیون نفر است. اکثر بیماران بالغ هستند.

بدون هپاتیت B، ویروس هپاتیت D نمی تواند در بدن وجود داشته باشد. این عامل عفونی یک ویروس RNA معیوب است – پوشش خاص خود و آنزیم های لازم برای تولید مثل را ندارد و آنتی ژن هپاتیت B برای تکثیر آن لازم است.

ویروس هپاتیت D یک اثر سیتوپاتیک مستقیم دارد – بر خلاف هپاتیت B که در آن سلول های کبدی حاوی ویروس از تلاش های سیستم ایمنی برای از بین بردن آنها رنج می برند، به خود سلول های کبدی آسیب می رساند، کار آنها را مختل می کند. به همین دلیل است که عفونت B + D شدید است و منجر به توسعه سریع سیروز، نارسایی کبد و سرطان کبد می شود.

انواع هپاتیت D

با توجه به ویژگی های دوره بالینی، هپاتیت حاد و مزمن ویروسی D متمایز می شود.

بسته به لحظه عفونت با توجه به هپاتیت B، موارد زیر وجود دارد:

عفونت همزمان (بیمار به طور همزمان با دو نوع ویروس هپاتیت آلوده می شود).

سوپر عفونت (ویروس هپاتیت D وارد بدن بیمار می شود که قبلاً از هپاتیت B رنج می برد).

علائم

علائم هپاتیت D با تظاهرات سایر انواع التهاب کبد تفاوت اساسی ندارد. بیماران از موارد زیر شکایت دارند:

ضعف عمومی، خستگی، تحریک پذیری، اختلال خواب؛

از دست دادن اشتها، حالت تهوع؛

درجات مختلف زردی پوست، غشاهای مخاطی قابل مشاهده، صلبیه؛

افزایش اپیزودیک دمای بدن؛

پرواز درد در مفاصل؛

ادرار تیره، مدفوع روشن؛

خارش پوست؛

احساس ناراحتی، سنگینی در هیپوکندری سمت راست؛

در موارد شدید و پیشرفته – کاهش وزن، تورم، افزایش اندازه شکم به دلیل مایع انباشته شده در حفره شکم.

عفونت همزمان با ویروس های هپاتیت B و D اغلب به شکل التهاب حاد متوسط ​​یا شدید کبد رخ می دهد، در اکثریت قریب به اتفاق موارد با بهبودی کامل بیمار به پایان می رسد و تنها در 1 نفر از 20 نفر منجر به ایجاد می شود. هپاتیت مزمن D

سوپر عفونت این ویروس با علائم بالینی واضح بیماری مشخص می شود. وضعیت بیمار مبتلا به هپاتیت B، هنگام آلوده شدن به ویروس هپاتیت D، به شدت و به طور قابل توجهی بدتر می شود – علائم بیماری افزایش می یابد، ساختار کبد به سرعت مختل می شود.

علل هپاتیت D

عامل هپاتیت D حاد و مزمن ویروسی به همین نام است که وارد بدن بیمار شده است. عفونت با خون آلوده منتقل می شود. مکانیسم های اصلی انتقال:

دستکاری های غیر پزشکی با ابزارهای استریل ناکافی (در حین مانیکور، سوراخ کردن، خالکوبی، تزریق مواد مخدر با همان سوزن “در یک دایره”)؛

دستکاری های پزشکی، عملیات با عدم رعایت قوانین آسپسیس و ضد عفونی کننده؛

انتقال خون اهدایی که به اندازه کافی برای عفونت آزمایش نشده است.

وسایل خانگی (مشترک با مسواک آلوده، تیغ)؛

بی بند و باری، به ویژه با افزایش خطر آسیب به دستگاه تناسلی (عمدتا در زوج های مرد همجنسگرا یا کارگران جنسی).

از مادر آلوده به نوزاد از طریق جفت یا در حین زایمان، در صورتی که آسیب به دستگاه تناسلی و تماس خون مادر با خون جنین وجود داشته باشد.

برای دریافت مشاوره

اگر این علائم را تجربه کردید، توصیه می کنیم با پزشک خود یک قرار ملاقات بگذارید. مشاوره به موقع از عواقب منفی برای سلامتی شما جلوگیری می کند.

تشخیص هپاتیت D

یک پزشک عمومی، متخصص عفونی، متخصص گوارش، کبد و کبد می‌داند که بیمار مبتلا به هپاتیت B در معرض خطر ابتلا به هپاتیت D است و در صورت ایجاد تغییرات در وضعیت فرد، حتماً او را از نظر این عفونت معاینه می‌کند.

به طور عینی، در صورت وجود التهاب کبد، نه تنها از این، بلکه همچنین با هر علت دیگری، پزشک افزایش اندازه آن و احتمالاً طحال، تغییر رنگ کف دست را تشخیص می دهد. قرمزی)، رگهای عنکبوتی روی پوست، تغییر سایه آن به زرد، وجود آثار خاراندن از خارش مداوم پوست.

یک سنجش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (ELISA) به متخصص کمک می کند تا عامل ایجاد کننده عفونت را تأیید کند، که در آن آنتی بادی های ویروس هپاتیت D شناسایی می شود – ایمونوگلوبولین های کلاس G (نشان می دهد که بدن با عفونت آشنا است، با آن آشنا شده است. قبل) و M (نشانه ای از مرحله حاد فرآیند پاتولوژیک). آزمایش خون PCR برای هپاتیت D تشخیص را با احتمال 100٪ تأیید می کند که به شما امکان می دهد ماده ژنتیکی (RNA) ویروس – عامل ایجاد کننده بیماری – را در بیومتریال مورد مطالعه پیدا کنید. PCR می تواند هم وجود یک ویروس (تحلیل کیفی) و هم غلظت آن و یا بار ویروسی (تحلیل کمی) را تعیین کند.

برای تعیین فعالیت فرآیند التهابی و میزان آسیب به کبد کمک می کند:

آزمایش خون بیوشیمیایی (تمرکز روی آنزیم های کبدی)؛

سونوگرافی OBP و HP (هپاتو- و اسپلنومگالی)؛

در صورت لزوم، MRI و / یا بیوپسی کبد.

نظر متخصص

به عنوان یک متخصص که بارها با هپاتیت D ویروسی حاد و مزمن مواجه شده ام، می توانم بگویم که همه افراد به یک اندازه مستعد ابتلا به این بیماری نیستند. کمترین خطر ابتلا به بیماری در افرادی است که علیه هپاتیت B واکسینه شده اند یا قبلا آن را تزریق کرده اند و بهبود یافته اند.

بیشترین احتمال عفونت در میان افراد غیر ایمن شده در برابر هپاتیت B و در میان مردم بومی مغولستان، مولداوی، مرکزی و غرب آفریقا است – در این مناطق است که عفونت مورد بحث ما شایع ترین است.

درمان اصلی برای هپاتیت D، درمان طولانی مدت ضد ویروسی با اینترفرون α پگیله است. صرف نظر از پویایی پارامترهای آزمایشگاهی و رفاه بیمار، لازم است حداقل یک سال درمان شود. اگر پس از این دوره بهبودی یا بهبودی رخ ندهد، دوره درمان تمدید می شود.

در برخی از بیماران، مصرف این دارو با عوارض جانبی متعددی همراه است که در درمان این دسته از افراد مبتلا به هپاتیت D با مشکل مواجه می شود.

در درمان پیچیده، بدون شک برای بیمار داروهایی تجویز می شود که عملکرد کبد را بهبود می بخشد (محافظان کبدی)، ویتامین ها، جاذب ها و داروهای تزریقی برای سم زدایی. اشکال شدید التهاب ممکن است نیاز به مداخله جراحی در میزان پیوند کبد داشته باشد.

در کل دوره درمان و پس از اتمام آن، بیمار به طور قطعی برای نوشیدن الکل منع مصرف دارد.

جلوگیری از هپاتیت D

مهمترین اقدام پیشگیرانه در برابر هپاتیت D، پیشگیری از عفونت با ویروس هپاتیت B با واکسیناسیون است. بررسی دقیق خون اهدایی از نظر عفونت، استریل کردن وسایل پزشکی و یکبارمصرف مورد استفاده در عمل های زیبایی و انجام رابطه جنسی محافظت شده با شریک جنسی تایید شده بسیار مهم است.

همچنین باید سبک زندگی سالمی داشته باشید، استرس را به حداقل برسانید، رژیم غذایی متعادلی داشته باشید و قوانین بهداشت شخصی را رعایت کنید.