هر آنچه که باید از آزمایش PGD بدانیم

در این مقاله میخواهیم هر آنچه که باید از آزمایش PGD بدانیم با ما همرا باشید.

آزمایش PGD یا تشخیص ژنتیکی پیش از لانه گزینی، یک تکنولوژی پزشکی پیشرفته است که امکان شناسایی اختلالات ژنتیکی در جنین پیش از انتقال به رحم را فراهم می‌کند. این روش به زوج‌هایی که در معرض خطر انتقال بیماری‌های ژنتیکی به فرزندانشان هستند یا سابقه‌ی سقط‌های مکرر دارند، کمک می‌کند تا از به دنیا آمدن نوزاد با نقایص ژنتیکی جلوگیری کنند.

آزمایش PGD معمولا با فرآیند لقاح مصنوعی (IVF) همراه است. در این فرآیند، تخمک از مادر برداشته شده و با اسپرم پدر در آزمایشگاه بارور می‌شود. پس از چند روز رشد، جنین‌های حاصل به وسیله‌ی بیوپسی تست می‌شوند. این تست شامل برداشتن چند سلول از جنین و بررسی DNA آن‌ها برای شناسایی اختلالات ژنتیکی است.

مزایای PGD شامل افزایش شانس تولد نوزاد سالم، کاهش احتمال بارداری با جنین مبتلا به اختلالات ژنتیکی و کاهش نیاز به سقط جنین به دلیل تشخیص بیماری‌های ژنتیکی پس از بارداری است.

با این حال، همچون هر روش پزشکی دیگری، آزمایش PGD نیز دارای محدودیت‌ها و ریسک‌های خاصی است. ریسک‌های مرتبط با بیوپسی جنین، احتمال خطا در تشخیص و مسائل اخلاقی مربوط به انتخاب جنین همه نکاتی هستند که زوج‌ها باید پیش از تصمیم‌گیری برای آزمایش PGD در نظر بگیرند.

مشاوره با یک متخصص ژنتیک پزشکی قبل از اقدام به آزمایش PGD ضروری است تا زوج‌ها به درک کاملی از مزایا، ریسک‌ها، و اخلاقیات این فرآیند دست یابند. این مشاوره می‌تواند به زوجین کمک کند تا تصمیمی آگاهانه داشته باشند و اطمینان حاصل کنند که این روش درمانی مناسب شرایط و اهداف آنها است.

برای انجام ازمایش PGD کلیک کنید.

مثال های دیگر ازمایش PGD

مثال های دیگر ازمایش PGD

1. بیماری‌های ژنتیکی خاص: این آزمایش می‌تواند برای شناسایی اختلالات ژنتیکی مانند فیبروز کیستیک، سندرم داون، تالاسمی، سندروم مارفان و دیگر موارد استفاده شود.

2. تعیین جنسیت: برخی از بیماری‌ها ممکن است بر یک جنس خاص، معمولا پسران، تاثیر بگذارد مثل بیماری‌های مرتبط با کروموزوم X، از جمله هموفیلی. آزمایش PGD می‌تواند برای جلوگیری از انتقال این نوع بیماری‌ها به استفاده شود.

3. سابقه‌ی بارداری‌های متعدد: زوج‌هایی که سابقه‌ی سقط جنین یا بارداری‌های ناموفق داشته‌اند، ممکن است برای افزایش شانس داشتن یک بارداری موفق از PGD استفاده کنند.

4. حاملگی در سن بالا: زنانی که در سن بالاتر تصمیم به بچه‌دار شدن می‌گیرند، با خطر بالاتری از نقایص ژنتیکی مواجه هستند. این زنان ممکن است از PGD استفاده کنند تا از سلامت ژنتیکی جنین‌های خود اطمینان حاصل کنند.

5. متعادل کردن شانس نقل و انتقال ژن‌ها: در مواردی که یکی از والدین حامل یک جهش ژنتیکی است که فقط در صورت ارث بردن از هر دو والد بیماری‌زا است، می‌توان از PGD برای انتخاب جنین‌هایی استفاده کرد که حداقل یک نسخه سالم از آن ژن را دارند.

باید توجه داشت که این فرآیند به لحاظ اخلاقی پیچیده است و بسیاری از جوامع در مورد استفاده از این فناوری برای مقاصد غیر پزشکی، مانند انتخاب تعمدی جنسیت بدون نیاز پزشکی، بحث‌های گسترده‌ای دارند. این کاربردها باید با در نظر گرفتن جوانب قانونی، فرهنگی، اخلاقی و شخصی ارزیابی شوند.

معایب انجام ازمایش PGD

معایب انجام ازمایش PGD

آزمایش PGD هرچند مزایای قابل توجهی دارد، اما دارای معایب و محدودیت‌هایی نیز می‌باشد که زوج‌ها بایستی پیش از اقدام به این آزمایش، آنها را در نظر داشته باشند:

1. خطرات مرتبط با IVF:انجام PGD تنها در قالب IVF ممکن است؛ فرآیند IVF خود می‌تواند خطراتی مانند واکنش‌های منفی به داروها، عفونت یا خونریزی ناشی از تخم‌کشی، و خطرات ناشی از باردار شدن با چندقلوها داشته باشد.

2. دقت محدود: آزمایش PGD ممکن است همیشه دقیق نباشد و احتمال خطا وجود دارد. بنابراین، حتی با انجام این تست، تضمین ۱۰۰٪ برای به دنیا آمدن یک نوزاد سالم وجود ندارد.

3. مسئله اخلاقی: برخی از افراد ممکن است به جنبه‌های اخلاقی از آزمایش PGD اعتراض داشته باشند. این می‌تواند شامل نگرانی‌هایی درباره “تولید” نوزادان به خواسته والدین یا “انتخاب” کودکان بر اساس ژن‌های مطلوب باشد.

4. هزینه بالا: PGD یک فرآیند گران‌قیمت است و ممکن است توسط بیمه پزشکی پوشش داده نشود، که این موضوع می‌تواند آن را برای برخی از زوج‌ها دست‌نیافتنی کند.

5. تضاد‌های قانونی و فرهنگی: در برخی کشورها و فرهنگ‌ها، استفاده از PGD ممنوع است و یا شدیداً محدود شده است، برای مثال استفاده از آن برای تعیین جنسیت به دلایل غیر پزشکی.

6. ریسک بیوپسی جنینی: برداشتن سلول برای آزمایش می‌تواند خود خطراتی برای جنین به همراه داشته باشد، از جمله آسیب دیدن یا از بین رفتن جنین.

7. محدودیت‌های تکنیکی: PGD نمی‌تواند تمام اختلالات ژنتیکی را تشخیص دهد، و برخی از بیماری‌ها به دلیل پیچیدگی‌های ژنتیکی یا درک ناقص ما از بیماری به سختی قابل شناسایی هستند.

8. استرس و فشار روانی: فرآیند IVF و PGD می‌تواند روی هر دو شریک زندگی فشار روانی وارد کند و تجربه‌ای استرس‌زا باشد، به ویژه اگر چندین دوره درمان نیاز باشد.

9. تصمیم‌گیری‌های دشوار: زوج‌ها ممکن است در موقعیتی قرار گیرند که باید تصمیمات دشواری درباره‌ی سرنوشت جنین‌هایی با نتیجه PGD غیر مطلوب اتخاذ کنند.

تصمیم‌گیری برای انجام PGD باید پس از در نظر گرفتن همه این موارد و با مشاوره دقیق با پزشکان و مشاوران ژنتیک انجام شود.

سن پیشنهادی برای انجام ازمایش PGD

سن پیشنهادی برای انجام ازمایش PGD

آزمایش PGD (پری‌امپلانتیشن ژنتیک دیاگنوستیک) معمولاً برای زوج‌هایی توصیه می‌شود که احتمال بالایی برای انتقال بیماری‌های ژنتیکی به فرزندشان دارند یا در سنین بالاتر قصد بارداری دارند که احتمال بروز جهش‌های کروموزومی بالاتر است. این آزمایش اغلب پیش از انتقال جنین به رحم در چارچوب فرایند لقاح مصنوعی (IVF) انجام می‌گیرد.

اینکه چه سنی برای انجام PGD مناسب است می‌تواند بسته به شرایط و دلایل انجام آزمایش متفاوت باشد. به طور کلی، زوج‌هایی که دارای شرایط زیر هستند ممکن است کاندیدهای مناسبی برای این آزمایش باشند:

1. سابقه فامیلی از بیماری‌های ژنتیکی خاص.
2. سن بالای مادر، معمولاً بالای 35 سال که احتمال بروز اختلالات کروموزومی را افزایش می‌دهد.
3. تجارب قبلی بارداری با نتایج ناخواسته مانند سقط جنین یا مرده‌زایی.
4. وجود بیماری‌هایی چون بیماری‌های کروموزومی که می‌تواند به طور مستقیم از والدین به فرزند منتقل شود.
5. صاحبان جهش‌های ژنتیکی که می‌خواهند از انتقال آن به فرزند خود جلوگیری کنند.

برای تعیین دقیق‌ترین زمان یا سن مناسب برای PGD، بهتر است با یک مشاور ژنتیک مشورت شود تا بر اساس شرایط خاص، توصیه‌های دقیق‌تری ارائه شود.