در این مقاله قصد داریم بدانیم فیبروم رحم در زنان چیست + راه های درمان با ما همراه باشید.
فیبروم رحم (Uterine fibroids) توده‌های خوش‌خیم و غیرسرطانی هستند که در دیواره رحم رشد می‌کنند. این توده‌ها از بافت عضلانی و همبند تشکیل شده و اغلب در سنین باروری، بین ۲۵ تا ۴۰ سالگی، مشاهده می‌شوند. فیبروم‌ها می‌توانند به صورت تکی یا چندتایی باشند و اندازه آن‌ها از یک دانه نخود تا یک گریپ فروت متغیر است.
فیبروم رحم در زنان چیست + راه های درمان
علل ایجاد فیبروم رحم
علت دقیق ایجاد فیبروم رحم هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما عوامل زیر در ایجاد آن نقش دارند:
- هورمون‌ها: هورمون‌های زنانه مانند استروژن و پروژسترون در رشد فیبروم‌ها نقش مهمی دارند.
- ژنتیک: عوامل ژنتیکی نیز در ایجاد فیبروم‌ها موثر هستند.
- نژاد: زنان آفریقایی-آمریکایی بیشتر از سایر نژادها به فیبروم رحم مبتلا می‌شوند.
- چاقی: اضافه وزن و چاقی خطر ابتلا به فیبروم را افزایش می‌دهد.
- سن: فیبروم‌ها معمولاً در سنین باروری رشد می‌کنند و با نزدیک شدن به یائسگی کوچک‌تر می‌شوند.
علائم فیبروم رحم
بسیاری از زنان مبتلا به فیبروم رحم هیچ علامتی ندارند و فیبروم‌ها به طور تصادفی در طی معاینات روتین کشف می‌شوند. اما برخی از زنان ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:
- خونریزی شدید قاعدگی: شایع‌ترین علامت فیبروم رحم است.
- درد لگن: درد ممکن است در قسمت تحتانی شکم یا کمر احساس شود.
- فشار بر مثانه و روده: فیبروم‌های بزرگ ممکن به مثانه یا روده فشار وارد کرده و باعث افزایش دفعات ادرار، مشکل در تخلیه مثانه یا یبوست شوند.
- نفخ و احساس پری شکم: فیبروم‌های بزرگ ممکن باعث بزرگ شدن شکم شوند.
- ناباروری: در برخی موارد، فیبروم‌ها می‌توانند باعث ناباروری شوند.
روش‌های تشخیص فیبروم رحم
برای تشخیص فیبروم رحم، پزشک از روش‌های زیر استفاده می‌کند:
- معاینه لگن: پزشک با معاینه لگن می‌تواند وجود توده در رحم را تشخیص دهد.
- سونوگرافی: سونوگرافی از روش‌های دقیق برای تشخیص فیبروم رحم و تعیین اندازه و محل آن است.
- هیستروسکوپی: در این روش، پزشک با استفاده از یک لوله باریک مجهز به دوربین، داخل رحم را بررسی می‌کند.
- هیستروسالپنگوگرافی: این روش برای بررسی شکل و اندازه رحم و لوله‌های فالوپ استفاده می‌شود.
روش‌های درمان فیبروم رحم
انتخاب روش درمان به اندازه فیبروم، محل آن، علائم بیمار و سن او بستگی دارد. برخی از روش‌های درمان عبارتند از:
- درمان دارویی: داروهایی مانند قرص‌های ضد بارداری، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) و داروهای تزریقی می‌توانند برای کاهش علائم و کوچک کردن فیبروم‌ها استفاده شوند.
- آمبولیزاسیون شریان رحمی: در این روش، جریان خون به فیبروم قطع می‌شود و باعث کوچک شدن آن می‌شود.
- میومکتومی: در این جراحی، فیبروم‌ها از رحم خارج می‌شوند و رحم حفظ می‌شود.
- هیسترکتومی: در این جراحی، رحم به طور کامل برداشته می‌شود. این روش معمولاً برای زنانی که دیگر قصد بارداری ندارند و علائم شدید دارند، استفاده می‌شود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر شما هر یک از علائم فیبروم رحم را دارید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب دریافت کنید.
توجه: این مقاله صرفاً به منظور اطلاع‌رسانی عمومی تهیه شده است و نباید به عنوان جایگزینی برای مشاوره پزشکی تلقی شود. برای تشخیص و درمان دقیق، همیشه باید به پزشک متخصص مراجعه کنید.
برای چکاپ زنان کلیک کنید.
علائم ترکیدن فیبروم رحم
علائم ترکیدن فیبروم رحم
ترکیدن فیبروم رحم یک اورژانس پزشکی است و نیاز به مراقبت فوری دارد. این اتفاق معمولاً به دلیل رشد سریع فیبروم، خونریزی داخلی یا پیچ خوردگی رگ‌های خونی تغذیه‌کننده فیبروم رخ می‌دهد.
علائم اصلی ترکیدن فیبروم رحم عبارتند از:
- درد شدید شکمی: این درد معمولاً ناگهانی و شدید است و ممکن است به کمر نیز کشیده شود.
- خونریزی شدید واژینال: خونریزی ممکن است شدید و مداوم باشد و با لخته همراه باشد.
- سرگیجه و ضعف: به دلیل از دست دادن خون، ممکن است فرد احساس سرگیجه و ضعف کند.
- تند شدن ضربان قلب: بدن سعی می‌کند با افزایش ضربان قلب، خون از دست رفته را جبران کند.
- کاهش فشار خون: کاهش فشار خون به دلیل از دست دادن خون زیاد است.
- علائم شوک: مانند پوست سرد و مرطوب، تنفس سریع و سطح هوشیاری پایین.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر شما یا یکی از عزیزانتان هر یک از علائم فوق را تجربه کردید، بلافاصله با اورژانس تماس بگیرید. هر دقیقه تأخیر می‌تواند خطرناک باشد.
چه عواملی خطر ترکیدن فیبروم را افزایش می‌دهند؟
- اندازه فیبروم: فیبروم‌های بزرگ‌تر احتمال ترکیدن بیشتری دارند.
- محل فیبروم: فیبروم‌هایی که در دیواره خارجی رحم قرار دارند، بیشتر مستعد ترکیدن هستند.
- رشد سریع فیبروم: فیبروم‌هایی که به سرعت رشد می‌کنند، احتمال ترکیدن بیشتری دارند.
- فعالیت فیزیکی شدید: فعالیت‌های سنگین و ورزش‌های پر برخورد ممکن است خطر ترکیدن فیبروم را افزایش دهند.
تشخیص و درمان
پزشک برای تشخیص ترکیدن فیبروم معمولاً از سونوگرافی شکمی یا لگنی استفاده می‌کند. در صورت تأیید تشخیص، بیمار به سرعت تحت عمل جراحی قرار می‌گیرد تا خونریزی کنترل شود و فیبروم برداشته شود.
توجه: این اطلاعات صرفاً جهت آگاهی عمومی ارائه شده است و جایگزین مشاوره پزشکی نیست. برای تشخیص و درمان دقیق، همیشه باید به پزشک متخصص مراجعه کنید.