اهمیت تست ژنتیکی قبل از PGD

در این مقاله قصد داریم به اهمیت تست ژنتیکی قبل از PGD بپردازیم با ما همراه باشید.

تشخیص ژنتیکی پیش از لانه‌گزینی (PGD) به عنوان روشی نوین در لقاح آزمایشگاهی (IVF)، امیدی نو برای زوج‌هایی است که در معرض خطر انتقال بیماری‌های ژنتیکی به فرزندانشان قرار دارند. PGD با بررسی جنین‌ها از نظر نقص‌های ژنتیکی قبل از انتقال به رحم، به انتخاب و انتقال جنین‌های سالم می‌پردازد و بدین ترتیب، احتمال تولد نوزاد مبتلا به بیماری‌های ژنتیکی را به طور قابل توجهی کاهش می‌دهد.

اهمیت تست ژنتیکی قبل از PGD

مزایای انجام تست ژنتیکی قبل از PGD:

• کاهش خطر تولد نوزاد با بیماری‌های ژنتیکی: PGD با بررسی اختلالات ژنتیکی شناخته شده در خانواده، از انتقال این اختلالات به نسل بعد جلوگیری می‌کند. این امر در مورد بیماری‌های جدی و طاقت‌فرسا مانند فیبروز سیستیک، دیستروفی عضلانی دوشن و تالاسمی از اهمیت بالایی برخوردار است.
• افزایش شانس بارداری: مطالعات نشان داده‌اند که PGD می‌تواند شانس بارداری را در زوج‌هایی که با مشکل ناباروری به دلیل اختلالات کروموزومی مواجه هستند، افزایش دهد.
• کاهش نیاز به سقط جنین: با تشخیص زودهنگام جنین‌های معیوب، PGD نیاز به سقط جنین در مراحل بعدی بارداری را که از نظر روحی و جسمی برای مادران دشوار است، به حداقل می‌رساند.
• انتخاب جنسیت: در برخی موارد، PGD می‌تواند برای انتخاب جنسیت جنین به منظور تعادل جنسیتی در خانواده یا جلوگیری از انتقال بیماری‌های وابسته به جنس مانند هموفیلی استفاده شود.

چه کسانی کاندیدای انجام PGD هستند؟

• زوج‌هایی که دارای سابقه خانوادگی بیماری‌های ژنتیکی هستند.
• زنانی که سن آنها بالای 35 سال است و در معرض خطر افزایش ناهنجاری‌های کروموزومی در جنین قرار دارند.
• زوج‌هایی که با مشکل مکرر سقط جنین یا ناتوانی در باروری به دلیل اختلالات کروموزومی مواجه هستند.
• زوج‌هایی که تمایل به انتخاب جنسیت فرزند خود دارند.

مراحل انجام تست ژنتیکی قبل از PGD:

1. تخمک‌گیری و لقاح: در فرآیند IVF، تخمک‌ها از تخمدان زن خارج شده و با اسپرم مرد در آزمایشگاه لقاح می‌یابند.
2. کشت جنین: جنین‌های حاصل از لقاح به مدت 3 تا 5 روز در شرایط آزمایشگاهی کشت داده می‌شوند.
3. بیوپسی جنین: در این مرحله، از سلول‌های یک یا چند جنین نمونه‌برداری می‌شود.
4. تجزیه و تحلیل ژنتیکی: نمونه‌های برداشته شده از جنین ها از نظر وجود نقص‌های ژنتیکی مورد بررسی قرار می‌گیرند.
5. انتخاب جنین سالم: تنها جنین‌هایی که از نظر ژنتیکی سالم تشخیص داده می‌شوند، برای انتقال به رحم انتخاب می‌شوند.
6. انتقال جنین: جنین‌های سالم به رحم زن منتقل می‌شوند تا بارداری به طور طبیعی آغاز شود.

ملاحظات اخلاقی و قانونی:

PGD به دلیل ماهیت دخالت در فرآیند خلقت، با چالش‌های اخلاقی و قانونی متعددی روبرو است. برخی افراد مسائل مربوط به انتخاب جنسیت و “طراحی” نوزاد را از نظر اخلاقی نادرست می‌دانند. همچنین، نگرانی‌هایی در مورد ایجاد تبعیض علیه جنین‌هایی که دارای نقص ژنتیکی هستند، وجود دارد.

با وجود این چالش‌ها، PGD به عنوان یک ابزار قدرتمند برای کمک به زوج‌ها در داشتن فرزندی سالم و عاری از بیماری‌های ژنتیکی شناخته شده است. تصمیم به انجام PGD باید با مشاوره پزشک متخصص و با در نظر گرفتن تمام جوانب اخلاقی، قانونی و روانی گرفته شود.

برای ازمایش PGD کلیک کنید.

انتقال جنین به چه صورت انجام میشود؟

انتقال جنین به چه صورت انجام میشود؟

انتقال جنین، مرحله‌ای حساس و حیاتی در فرآیند لقاح آزمایشگاهی (IVF) و سایر روش‌های کمک باروری است که در آن، جنین‌های سالم و با کیفیت به رحم زن منتقل می‌شوند تا شانس بارداری را افزایش دهند. این فرآیند که با ظرافت و دقت بالایی توسط متخصصین زنان و جنین‌شناسی انجام می‌شود، شامل مراحل زیر است:

آماده‌سازی رحم:

• قبل از انتقال جنین، رحم زن تحت آماده‌سازی‌های لازم قرار می‌گیرد تا شرایط مطلوبی برای لانه‌گزینی و رشد جنین فراهم شود. این امر با تجویز داروهای هورمونی و انجام سونوگرافی برای بررسی ضخامت آندومتر (لایه داخلی رحم) انجام می‌شود.

انتخاب جنین:

• از بین جنین‌های حاصل از لقاح آزمایشگاهی یا جنین‌های فریز شده قبلی، با توجه به معیارهای مختلف مانند سلامت ژنتیکی، کیفیت سلولی و مورفولوژی، بهترین و مناسب‌ترین جنین برای انتقال انتخاب می‌شود.

فرایند انتقال:

• در روز انتقال، زن به مطب یا کلینیک منتقل می‌شود و پس از معاینه و آماده‌سازی، بر روی تخت معاینه قرار می‌گیرد.
• متخصص با استفاده از کاتتر ظریف و استریل، جنین را از طریق واژن و دهانه رحم به داخل رحم منتقل می‌کند. این فرآیند بدون درد و نیاز به بیهوشی انجام می‌شود و تنها چند دقیقه طول می‌کشد.
• پس از انتقال، زن استراحت کوتاهی می‌کند و سپس می‌تواند به منزل بازگردد.

مراقبت‌های بعد از انتقال:

• پس از انتقال جنین، زن باید دستورات پزشک را به دقت دنبال کند و داروهای تجویز شده را به طور منظم مصرف نماید.
• استراحت کافی، مصرف غذاهای سالم و پرهیز از فعالیت‌های سنگین از جمله مراقبت‌های ضروری در این دوران هستند.
• دو هفته پس از انتقال، با انجام آزمایش خون بارداری، می‌توان از موفقیت آمیز بودن این فرآیند اطلاع یافت.

عوامل موثر بر موفقیت انتقال جنین:

• سن زن: احتمال موفقیت بارداری با افزایش سن زن کاهش می‌یابد.
• کیفیت جنین: سلامت ژنتیکی و مورفولوژی جنین از عوامل مهم در موفقیت انتقال هستند.
• وضعیت رحم: سلامت رحم و ضخامت مناسب آندومتر برای لانه‌گزینی جنین ضروری است.
• مهارت و تجربه متخصص: مهارت و تجربه متخصص زنان و جنین‌شناسی در موفقیت انتقال جنین نقش مهمی دارد.

انتقال جنین، امیدی نو برای باروری

انتقال جنین راهی امیدوارکننده برای زوج‌هایی است که با مشکلات باروری مواجه هستند. با پیشرفت‌های علمی و افزایش تجربه متخصصان، نرخ موفقیت این فرآیند به طور پیوسته در حال افزایش است و بسیاری از زوج‌ها با کمک این روش تجربه شیرین بارداری و مادر شدن را طعم می‌کنند.